My Amphitheatré

_____________

चित्रपाट : गोजिरी (२००७)
निर्देशक : मानसी मेनहेनद्रे

_______________

Tatya - Arun Nalawade lives a middle-class lifestyle in a small village of the Konkon Maharashtra, along with his daughters, Gojiri - Madhura Velankar and mentally challenged Suha. On Suha's birthday, while picking mangoes, Gojiri falls down the tree, hurts her head, and is hospitalized. Because of the accident Gojiri damages her temporal lobe and as a result the contact between her short and long term memory has been lost, so she can only remember what occurred the day before, and will virtually re-live her life as 'groundhog' days. One fine day Shikarerao - Sunil Barve comes to this village and falls in love with Gojiri and would like to marry her. He finds Gojiri receptive and even proposes to her through Nanu - Abhijeet Chavan, his real estate agent, who is attempting to sell Shikare rao's 'haunted' property. Nanu tells him the truth about Gojiri, but he is smitten and is unable to let go. Watch what happens when Shikarerao persists in wooing Gojiri, is beaten by angry youth, and then reprimanded by the village elders/Panchayat for insulting and molesting Gojiri, and the impact this will have on him, Tatya and Gojiri herself?

____________

मी मन आणि द्रुव (२०१०)

 निर्देशक : आदिती देशपांडे

_____________

Ranjeet (Mahendra Agashe) is a hard working journalist and is married to Mann (Ketaki Thatte), his childhood sweet heart. Ranjeet is a complete family man, loves his wife and has a son named Dhruv (Dhruv Pendse). Trouble brews in their family, when Mann decides to take up a career and with the influence of her friend (Smita Tambe) takes up a job in Bangalore, away from her husband and child. Ranjeet is shattered by his wife's choice but his focus on writing makes him a successful writer. But will Mann return to her husband and son? Will the family tension lead to a divorce? Can their marriage be saved for the sake of their son?

_______________

मराठी नाठक

_____________

वार्‍याने हलते रान
तुझे सूनसान
हृदय गहिवरले
गायीचे डोळे करून उभे कि
सांज निळाईतले

डोळ्यात शीण
हातात  वीण
देहात फुलाच्या वेगी
अंधार चुकवा म्हणून
निघे बैरागी

वाळूत पाय
सजतेस काय
लातंध समुद्र काठी
चरणतला हरवला गंध
तीझुं कि ओठी ?

शून्यात गर्गरे झाड
तशी ओढाळ
दिव्यांची नगरी
वृक्षात तिथीचा चांद
तुझा कि वैरी
_______________

गीत : ग्रेस
संगीत :  पं. हृदयनाथ मंगेशकर
स्वर :  पं. हृदयनाथ मंगेशकर

______________

कुणि जाल का, सांगाल का, सुचवाल का ह्या कोकिळा ?
रात्री तरी गाउ नका, खुलवू नको आपुला गळा

आधीच संध्याकाळचा बरसात आहे लांबली
परत जाता चिंब चुंबन देत दारी थांबली
फार पूर्वीच दिला तो श्वास साहून वाळला
आताच आभाळातला काळोख मी कुरवाळला

सांभाळुनी माझ्या जिवाला मी जारासे घेतले
इतक्यात येता वाजली हलकी नीजेची पावले
सांगाल का त्या कोकिळा, की झार होती वाढली
आणि द्याया दाद कोणी रात्र जागून काढली
_________________

गीत : आ. रा. देशपांडे "अनिल"
संगीत : यशवंत देव
स्वर : पंडित वसंत्राओ देशपांडे

________________

राहिले ओठातल्या ओठात वेडे शब्द माझे
भेट होती आपुली का ती खरी, कि स्वप्न माझे ?

कापले ते हात हाती बावरे डोळ्यात आसू
आग पाण्यातून पेटे जाळणारे गोड हासू
दोन थेंबांच्या क्षणांचे प्रीतीचे तकदीर माझे

गर्द हिर्वे पाचपाणी रक्तकमले कुंकुमाची
खेळताना बिंबलेली शुभ्र जोडीसार सांची
आठवे ? म्हटलेस ना तू ? हे हवेसे विश्व माझे

मी म्हणू कैसे, फुला रे, आज तू नाहीस येथे
वेळ दारी सावलीची रोज असुनी बार देते
लाख पुष्पे तोडिल्याविण ये भरोन पात्र माझे
_________________

गीत : वा. रा. कांत
संगीत : श्रीनिवास खळे
स्वर : पंडित वसंतराव देशपांडे